اندورفین اغلب به عنوان تسکین دهنده طبیعی بدن شناخته می شود، اندورفین ها مواد بیوشیمیایی هستند که بدن شما باعث می شود که برخی از خواص مشابه با مواد ساخته شده از مواد مخدر را تجربه کند. اندورفین در شرایط مختلفی مانند درد، استرس در بدن شما ترشح می شود و به کاهش درد کمک کرده و باعث ایجاد حس خشنودی و رضایت، آرامش، و احساس خوبی در بدن می شود.
اندورفین چطور کار می کند
اندورفین ها در دسته ” پلیپپتدهای مخدر درونی” طبقه بندی می شوند و ۲۰ نوع مختلف را شامل می شوند. آنها پروتئینی هستند که در غده هیپوفیز تولید می شوند و در هیپوتالاموس در طی ورزش های شدید ترشح می شوند، همچنین در شرایط خاصی برای واکنش به درد، هیجان و دیگر محرک های استرس زا تولید می شوند. طب سوزنی نیز می تواند باعث شود تا بدنتان اندورفین ترشح کند.
اگر در واکنش به درد تولید شوند، اندورفین ها در سیستم عصبی تان توزیع شده تا در ارتباط با گیرنده های تسکین دهنده درد، باعث کاهش احساس درد در بدنتان شوند. این انتقال دهنده های عصبی، نه تنها باعث کاهش درد می شوند بلکه باعث ایجاد حس خوبی در بدن شده و سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت کرده، به حافظه کمک می کنند و اشتهای ما را متعادل می کنند و همچنین به آزادسازی هورمون های جنسی کمک می کنند و در نهایت نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارند. بنابراین هنگامی که ما می خندیم، استرس مان از بین می رود، یا فعالیت جنسی داریم و یا در حال ورزش هستیم و یا هنگام درد، در این مواقع اندورفین ها به داخل جریان خون ترشح می شوند.
تاریخچه اندورفین
اندورفین ها برای نخستین بار در سال ۱۹۷۴ به وسیله دو گروه مستقل از محققان کشف شدند، که هر دوی آنها بر روی مغز حیوانات مطالعه می کردند. جان هوز و هانس وست که هر دو دانشمندان دانشگاه آبریند اسکاتلند بودند، ابتدا اندورفین را از مغز خوک شناسایی کرده و جدا کردند. همزمان با آنها، دو دانشمند دیگر از ایالات متحده آمریکا به اسم های رابی سیمانتو و سالومون سیندر، اندورفین را در مغز گوساله شناسایی کردند. همچنین در این زمان ها بود که کشف شد این اندورفین ها در بدن انسان و نیز بدن بسیاری از حیوانات، قادر به تولید اثرات مواد مخدری مانند مورفین هستند.
اثر تسکین درد
نتایج این تحقیق متنوع دانشمندان علوم انسانی را قادر می سازد تا تعیین کنند که مغز انسان حاوی اندورفین هایی برای محدود کردن درد است، که غده هیپوفیز شما هنگامی که بدنتان در معرض درد یا شرایط استرس زا است، آزاد می کند. این اندورفین ها به گیرنده های عصبی متصل شده تا به طور کلی با ترشح دوپامین بیشتر به بدنتان، درد را کاهش دهند. اثرات این فرآیند شباهت زیادی به استفاده از داروهایی مانند مورفین دارد.
بنابراین، اگر یک مسکن مانند مورفین به بدنتان معرفی شود، اثراتی مانند اندورفین خواهد داشت. به عنوان یک مسکن، گیرنده های بیشتری را در مغزتان درگیر می کند. با اینحال وقتی منبع مصنوعی(مانند داروی مورفین) مسکن از بین می رود، بسیاری از گیرنده های عصبی درد، خالی می شوند. این باعث اشتیاق به اندورفین ها می شود، که اغلب به شکل مواد مخدر بوده و اعتیاد به آن در بدن شروع می شود.
دونده بالا
برای بعضی از دونده ها، دویدن یک مسافت طولانی می تواند باعث احساس رضایت بالایی شود که قابل مقایسه با احساس خشنودی است که بعد از خوردن داروهایی مانند مورفین دارید. احساسات گزارش شده از این دونده ها شامل احساس شادی مفرط، احساس شناور شدن، سعادت، رضایت و افزایش تحمل درد است. بعضی از افراد همچنین این شرایط را که بعد از یک دو طولانی ایجاد می شود، دونده بالا (Runner’s High) می نامند!.
این دونده های بالا از افزایش اندورفین در مغز ناشی می شود. اگر چه اندورفین ها به طور منظم طی دویدن تان در بدنتان ترشح می شوند و در جریان خون تان افزایش می یابند، تحقیقات نشان می دهد که ممکن است آنها برای حرکت از خونتان به مغز خیلی بزرگ شوند، بنابراین ممکن است که این مواد شیمیایی باشند که منجر به ایجاد شرایطی هستند که دونده ها در آن احساسات بالا را تجربه کنند و یا به اصطلاح به مرحله دونده بالا می رسند.
براساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ در مورد موش ها، ممکن اس که احساسات ناشی از این مراحل، ناشی از یک انتقال دهنده عصبی به نام آناندامیدها باشد که یک آندوکانابینوئید بوده و همراه با اندورفین ها در هنگام دویدن به خون تان آزاد می شوند. از آنجا که هر دو مواد شیمیایی هنگام دویدن موش ها آزاد می شوند، مطالعه با موش هایی انجام شد که بر روی یک چرخ می دوند، و از داروها برای جلوگیری از اثرات هر یک از مواد شیمیایی استفاده شد. وقتی که از اندورفین ها جلوگیری به عمل آمد( مانع ترشح اندورفین شدند)، هیچ تغییری در علایم دونده بالا مانند آرامش، تسکین درد و افزایش تحمل درد ظاهر نشد. با این حال وقتی که از ترشح آناندامید جلوگیری کردند، همه علایم دونده بالا از بین رفتند. بنابراین، تحقیقات نشان داد که گیرنده های کانابینوئید و خصوصا آزاد شدن آناندامید ممکن است کلید احساس دونده بالا باشد.
فواید ورزش طولانی مدت
از مواد شیمیایی مغزتان تشکر کنید!، اگر دونده مسافت های طولانی هستید، سطح اضطراب تان پایین تر از میانگین یک شخص عادی بوده و ممکن است که حساسیت تان نیز به درد نیز کاهش پیدا کند. انتقال دهنده های عصبی مانندو دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین نیز هنگام ورزش افزایش می یابند، که می تواند باعث ایجاد احساس خوبی در بسیاری از ما در هنگام ورزش شوند.
اگر به تازگی دویدن را شروع کرده اید، شما هم می توانید در آینده و با پیشرفت تان، با ورزش های با شدت متوسط و شدید به سطحی برسید که احساس دونده بالا مانند آرامش، افزایش تحمل درد و احساس خوبی در بدنتان ایجاد شود. در حقیقت، اغلب پاداشی که بعد از دویدن یک مسافت طولانی با احساس خوبی که در بدنمان ایجاد می شود، داریم، به شدت تحت تاثیر آندوکانابینوئید هایی مانند آناندامید قرارد دارد که ما را مجبور می کند تا دوباره این کار را انجام بدهید، علیرغم خطر مصدومیت و زمان و انرژی که دویدن از ما می گیرد.
