در یک ریلز اینستاگرامی اخیر برای ورزشکار چندگانه، ماکایلا باسی (بیش از ۹۰,۰۰۰ دنبال‌کننده)، در حالی که او روی پیست می‌دود، نوشته شده است: «درد اجتناب‌ناپذیر است… ادویل به من کمک می‌کند به راهم ادامه دهم.» میکا وود (۱۰۷,۰۰۰ دنبال‌کننده)، اینفلوئنسر دویدن، در ویدیوی مشابهی به اشتراک گذاشت و گفت ادویل به او اجازه می‌دهد علی‌رغم گرفتگی‌های قاعدگی تمرین کند: «[ادویل] در کمتر از ۳۰ دقیقه اثر می‌کند و به من کمک می‌کند با قدرت ادامه دهم و تمرین خوبی داشته باشم.» امی هاس (۱۳۸,۰۰۰ دنبال‌کننده)، مربی قدرتی و دویدن، در یک ریلز که اکنون حذف شده است، گفت: «می‌خواهید سلاح مخفی من را در حین تمرین برای مسابقه بعدی‌ام بدانید؟ دویدن با دردهای زیادی همراه است… به همین دلیل است که من از ادویل استفاده می‌کنم.» همه این پست‌ها بخشی از یک کمپین تبلیغاتی رسانه‌های اجتماعی با استفاده از هشتگ #advilpartner بود که در آن چندین اینفلوئنسر دویدن شرح دادند که چگونه این داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) به آنها کمک می‌کند تا با قدرت تمرینات خود را انجام دهند. مشکل چیست؟ پزشکان صراحتاً به ورزشکاران استقامتی هشدار می‌دهند که از مصرف NSAIDها خودداری کنند. مشکل مصرف ادویل چیست؟
ماده اصلی ادویل ایبوپروفن است، نوعی داروی تسکین‌دهنده درد که دردهای جزئی را تسکین می‌دهد. دکتر کلر بریکسون، متخصص داخلی در دنور، کلرادو، می‌گوید: « NSAIDها به مهار تولید [مواد شیمیایی طبیعی به نام] پروستاگلاندین‌ها کمک می‌کنند که باعث التهاب در بدن می‌شوند—اثر ضددرد از همین‌جا ناشی می‌شود.» اما ایبوپروفن و NSAIDهای مشابه، از جمله آسپرین، ممکن است برای تمرین و ریکاوری مضر باشند. دکتر کسی هیل، پزشک طب فیزیکی و توان‌بخشی در شارلوتزویل، ویرجینیا، توضیح می‌دهد: «ما بیش از حد التهاب را شیطانی جلوه داده‌ایم و فقط آن را به عنوان یک امر منفی می‌بینیم. در حالی که التهاب مزمن با بسیاری از بیماری‌ها مرتبط است، التهاب کوتاه‌مدت یک گام مهم در روند ریکاوری است. اگرچه برخی ناراحتی‌ها همراه با این پروستاگلاندین‌های عامل التهاب وجود دارد، اما آنها یک گام اولیه مهم در روند ترمیم خود بدن هستند.»
استرس ناشی از ورزش بدنی باعث ایجاد پارگی‌های میکروسکوپی در عضلات شما می‌شود که یک پاسخ التهابی را تحریک می‌کند—این روش طبیعی بدن شما برای ترمیم آسیب و بازسازی قوی‌تر بافت عضلانی است که منجر به رشد و سازگاری عضلانی می‌شود. دکتر هیل می‌گوید: NSAIDها در روند ریکاوری تداخل ایجاد می‌کنند و تداخل در ریکاوری، تداخل در سازگاری است.» این مشابه حمام یخ گرفتن بعد از تمرین است؛ کاهش پاسخ التهابی بدن مانع از جذب کار انجام شده و کسب دستاوردهای شما می‌شود.
«ما بیش از حد التهاب را شیطانی جلوه داده‌ایم و فقط آن را به عنوان یک امر منفی می‌بینیم.»
– دکتر کسی هیل، پزشک طب فیزیکی و توان‌بخشی در شارلوتزویل، ویرجینیا
این ویدیوها همچنین استفاده از داروهای بدون نسخه برای تحمل درد را عادی جلوه می‌دهند. رویکرد «بدون درد، بدون پیشرفت» در تناسب اندام خسته‌کننده و منسوخ شده است. دکتر هیل می‌گوید: «اگر کسی برای مقابله با ناراحتی عمومی تمرین به دارو نیاز دارد، آنچه واقعاً به آن نیاز دارد یک برنامه تمرینی بسیار بهتر یا ارزیابی مجدد اهدافش در مقابل توانایی‌های فعلی‌اش است.» درد و خستگی موقت بعد از تمرین طبیعی است. اما دکتر هیل اضافه می‌کند: «اگر کسی آنقدر درد دارد که فکر می‌کند به دارو نیاز دارد، پس در تمرین زیاده‌روی کرده و دفعه بعد باید شدت آن را کاهش دهد.»
و اگر همیشه درد دارید، احتمالاً دچار تمرین بیش از حد و ریکاوری ناکافی هستید و خود را در معرض خطر آسیب ناشی از استفاده بیش از حد قرار می‌دهید.
⛔عوارض جانبی جدی NSAIDها برای دونده‌ها
مصرف NSAIDها همچنین می‌تواند باعث ناراحتی‌های گوارشی شود، چیزی که اکثر دوندگان ترجیح می‌دهند از آن اجتناب کنند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ که در مجله Medicine & Science in Sports & Exercise منتشر شد، نشان داد که ایبوپروفن می‌تواند آسیب ناشی از ورزش به روده کوچک را در افراد سالم تشدید کند؛ در حالی که آن مطالعه به طور خاص دوچرخه‌سواران را بررسی کرد، تحقیقات قدیمی‌تر نیز نشان داده است که مصرف NSAIDها قبل یا در طول مسابقه می‌تواند منجر به علائم گوارشی در دوندگان مسافت طولانی شود.
دکتر هیل توضیح می‌دهد: «پروستاگلاندین‌ها در معده به تولید مخاطی کمک می‌کنند که پوشش محافظی برای روده در برابر اسید معده ایجاد می‌کند. NSAIDها می‌توانند هم این پوشش محافظتی را کاهش دهند و هم مستقیماً پوشش معده را تحریک کنند (به همین دلیل است که زخم معده و خونریزی‌های گوارشی یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی NSAIDها هستند) و همچنین جریان خون به روده را کاهش می‌دهند که می‌تواند به گرفتگی عضلات، حالت تهوع و اسهال دوندگان کمک کند.
علاوه بر این، دوندگان ماراتن بن آلمان که قبل از ماراتن از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کرده بودند، طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ که در مجله BMJ Open منتشر شد، بیشتر احتمال داشت به دلیل مشکلات گوارشی از مسابقه انصراف دهند؛ تعداد عوارض جانبی تقریباً پنج برابر بیشتر از کسانی بود که هیچ دارویی مصرف نکرده بودند.
طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۴ در مجله Advances in Orthopedics که جمعیت عمومی را بررسی کرد، مصرف NSAIDها ممکن است خطر شکستگی‌های استرسی را افزایش دهد زیرا توانایی استخوان در ترمیم آسیب‌های میکروسکوپی و بازسازی در پاسخ به بار مکانیکی (یعنی ورزش) را کاهش می‌دهند. اما به عنوان یک ورزشکار، شما در معرض خطر بیشتری برای شکستگی‌های استرسی بالقوه هستید.
نگران‌کننده‌ترین ارتباط بین مصرف NSAIDها و آسیب‌های کلیوی است. دکتر بریکسون توضیح می‌دهد که دوندگان مسافت طولانی به دلیل عوامل استرس‌زا مانند کم‌آبی بدن، بیشتر در معرض خطر آسیب کلیوی هستند و یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ که در مجله Emergency Medical Journal منتشر شد، نشان داد کسانی که ایبوپروفن مصرف کرده‌اند، در مقایسه با کسانی که مصرف نکرده‌اند، ۱۸ درصد بیشتر در معرض خطر آسیب حاد کلیوی قرار دارند.
جریان خون به اندام‌های شکمی در طول ورزش کاهش می‌یابد و NSAIDها این جریان خون را بیشتر کاهش می‌دهند. دکتر بریکسون می‌گوید: «سلامت و عملکرد کلیه‌ها به جریان خون خوب بستگی دارد؛» اختلال در عملکرد به این معنی است که آنها نمی‌توانند به خوبی مواد زائد را از خون فیلتر کنند یا سطح مایعات را تنظیم کنند، که می‌تواند تعادل الکترولیت‌ها را مختل کند.
دکتر هیل می‌گوید: «پروستاگلاندین‌ها همچنین بر هورمون‌های دیگری که تعادل سدیم و آب را تنظیم می‌کنند، تأثیر می‌گذارند. هم این اثر و هم آسیب احتمالی کلیوی ناشی از کاهش جریان خون می‌تواند به هیپوناترمی کمک کند که در موارد شدید می‌تواند کشنده باشد.» و علی‌رغم آنچه این کمپین فعلی ادویل در تلاش برای تبلیغ آن است، هیچ فایده عملکردی مرتبط با مصرف NSAIDها در طول فعالیت‌های استقامتی وجود ندارد. در واقع، طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۴ که در مجله Journal of Science and Medicine in Sport منتشر شد، NSAIDها از افت عملکرد ناشی از ورزش جلوگیری نمی‌کنند و درد عضلانی را تسکین نمی‌دهند.
دوندگانی که با دردهای عضلانی معمولی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بهتر است از استامینوفن (تیلنول) استفاده کنند. دکتر بریکسون می‌گوید: «تیلنول اثرات التهابی مشابه ادویل ندارد، اما همچنان به تسکین درد کمک می‌کند.» اما او اضافه می‌کند: «اگر مطمئن نیستید، با پزشک خود صحبت کنید. منابع بسیار مطمئن‌تری برای کمک به مدیریت درد شما نسبت به رسانه‌های اجتماعی وجود دارد.»
هشدار: استفاده خودسرانه از مسکن‌ها جدای از عوارض احتمالی، باعث وابستگی و کاهش آستانه تحمل درد شما خواهد شد. هر چند در مواردی مانند به خصوص مصدومیت‌های حاد، مصرف این داروها زیر نظر پزشک، مشکلی ندارد، اما برای مواردی مانند دردهای عادی ورزشی، استفاده از آنها اصلاوابدا توصیه نمی‌شود.
چرا فراخوانی کمپین رسانه‌های اجتماعی مهم است
واکنش به این اینفلوئنسرها سریع بود و بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی در نظرات خود آنها را به دلیل انتشار اطلاعات نادرست مورد انتقاد قرار دادند. چندین اینفلوئنسر تصمیم گرفتند هرگونه بازخورد منفی یا پست را به طور کامل حذف کنند.
در ارتباطی با شرکت تولیدکننده قرص ادویل، در جواب چنین توضیح دادند:
«ما با اینفلوئنسرها برای ارتباط با مصرف‌کنندگان در رسانه‌های اجتماعی همکاری می‌کنیم. ما بر اطمینان از اینکه تمام پیام‌های کمپین به طور مسئولانه هم کاربرد مورد نظر ادویل و هم تجربیات شخصی سازندگان با درد را منعکس می‌کند، متمرکز هستیم و امیدواریم به مردم کمک کنیم تا به طور مناسب مسئولیت درد و رفاه خود را بر عهده بگیرند. ادویل یک داروی تسکین‌دهنده درد با مشخصات ایمنی اثبات شده است که توسط طیف وسیعی از مطالعات بالینی پشتیبانی می‌شود. ادویل برای تسکین طیف وسیعی از دردها از جمله دردهای عضلانی تجویز می‌شود. این محصول نقشی در پیشگیری از درد یا بهبود عملکرد در حین فعالیت‌ها ندارد.»
اما این محصول به عنوان یک ابزار—در یک مورد به عنوان یک «سلاح مخفی» —برای پیشگیری از درد در حین تمرین معرفی شد. گفتمان رسانه‌های اجتماعی پیرامون آن اطلاعات نادرست، چه عمدی بوده باشد چه اشتباهی رخ داده باشد، باز هم مهم است زیرا ایبوپروفن شایع‌ترین NSAID مورد استفاده در یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ منتشر شده در مجله International Journal of Pharmacy Practice بود که بیش از ۸۰۰ شرکت‌کننده پارک‌ران‌های بریتانیا را مورد بررسی قرار داد. پنجاه‌و‌هفت درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که قبل از دویدن یا مسابقه NSAID مصرف کرده‌اند، ۱۱ درصد گفتند در حین دویدن آن را مصرف کرده‌اند و ۶۷.۷ درصد گفتند بعد از آن مصرف کرده‌اند. و بیش از ۴۰ درصد دوندگان از عوارض جانبی قلبی عروقی، کلیوی یا گوارشی برای ورزشکاران بی‌اطلاع بودند.
متأسفانه، طبق نظرسنجی وضعیت سلامت مصرف‌کننده در سپتامبر ۲۰۲۴، ۵۲ درصد از آمریکایی‌ها تدابیر بهداشتی را از رسانه‌های اجتماعی یاد می‌گیرند، در حالی که تنها ۳۴ درصد اطلاعات بهداشتی خود را از پزشک دریافت می‌کنند. شرکت‌ها نباید اطلاعات نادرست را تبلیغ کنند، اما اینفلوئنسرهایی که با آنها همکاری می‌کنند نیز مسئول هستند؛ اینفلوئنسری که قبل از پذیرش پول از یک برند، بررسی‌های لازم را انجام نمی‌دهد، نباید هیچ چیزی را برای مخاطبان خود تبلیغ کند.
مصرف‌کنندگان محتوا نیز باید در مورد اینکه چه کسی را دنبال و حمایت می‌کنند، آگاهانه‌تر عمل کنند. شما هرگز نباید بدون بررسی مدارک آنها، به خصوص از یک اینفلوئنسر، توصیه پزشکی دریافت کنید—و در حالی که اغلب وسوسه‌انگیز است که تعداد زیاد دنبال‌کنندگان را با قابل اعتماد بودن برابر بدانید، این اغلب یک اشتباه است.
دکتر هیل می‌گوید: «من انواع مختلفی از اینفلوئنسرها را دیده‌ام که انواع توصیه‌های پزشکی منسوخ، بی‌اساس یا صریحاً گمراه‌کننده ارائه می‌دهند. جالب اینجاست که یافتن توصیه‌های عمومی از متخصصان پزشکی واقعی بسیار دشوارتر است زیرا رسانه‌های اجتماعی به پاسخ‌های سریع و ساده پاداش می‌دهند. متخصصان پزشکی واقعی می‌دانند که همیشه بستگی دارد… به وضعیت، تشخیص، سابقه پزشکی، آلرژی‌ها، داروهای دیگر و غیره.»
حتی در این صورت نیز با احتیاط عمل کنید—فقط به این دلیل که کسی مربی دارای مجوز است به این معنی نیست که باید توصیه پزشکی ارائه دهد (در واقع، دوره‌های صدور گواهینامه مربیگری به طور خاص به مربیان دستور می‌دهند که این کار را نکنند). دکتر هیل می‌گوید: «به‌طورکلی، من بررسی می‌کنم که آیا کسی دارای گواهینامه‌ها و آموزش‌هایی است که او را در زمینه‌ای که صحبت می‌کند متخصص کند. اگر مربوط به توان‌بخشی یا توصیه پزشکی باشد، می‌خواهم کسی را ببینم که دارای مدرک P.T.، M.D.، D.O. یا Ph.D. باشد و در حوزه تخصصی خود صحبت کند.»
وقتی می‌بینید که یک اینفلوئنسر ادعاهای پزشکی می‌کند، یک جستجوی سریع خارج از آن پلتفرم رسانه‌های اجتماعی انجام دهید تا ببینید آیا آن ادعاها توسط منابع معتبرتر پشتیبانی می‌شوند یا خیر. اگر نه، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از پاسخ‌دادن خودداری کنید. لایک‌ها، اشتراک‌گذاری‌ها و نظرات فقط به انتشار اطلاعات نادرست کمک می‌کنند. عدم تعامل شما پیامی می‌فرستد مبنی بر اینکه این نوع محتوا نباید توسط الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی تقویت شود.
