بهترین موقعیت درافت دونده در مسابقه

درافت اصلی است که برای سالیان متمادی در دوچرخه‌سواری وجود داشته است. درافت یعنی، اجازه دهید بقیه از شما جلو بزنند و شما پشت آنها بدوید تا نیروی درگ را به حداقل برسانید و به تبع آن نیز، مقدار انرژی را که باید برای حفظ همان سرعت صرف کنید، نیز کاهش خواهید داد (ذخیره انرژی). در دوچرخه‌سواری، درافت‌کردن کمک زیادی به ذخیره انرژی دوچرخه‌سوارها می‌کند، اما در دویدن چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟ بهترین موقعیت درافت دونده در کجای پشت سر دونده است؟

تا همین اواخر، تحقیقات درباره درگ‌و‌درافت در دویدن، قدمتی بیشتر از 50 ساله داشت. اما یک مقاله در ژورنال بیومکانیک (The Journal of Biomechanics) منتشر شد که درباره تاثیر درافت بر روی عملکرد کنیسا بکله در ماراتن برلین 2019 بود که تا شکستن رکورد ماراتن برلین هم پیش رفت و فقط 3 ثانیه کم آورد.

ایلیود کیپچوگه رکورددار ماراتن برلین با زمان 2:01:39 است.

بهترین موقعیت درافت دونده

محققان در این ماراتن مشاهده کردند که کنیسا بکله در سه موقعیت مختلف در حین ماراتن برلین می‌دوید که توانست رکورد 2:01:41 را ثبت کند. طی نصفی از مسابقه، کنیسا به طور میانگین 1.3 متر پشت دونده‌های پیسر (دونده‌های باتجربه‌ای که با سرعت مشخصی می‌دوند و به تعیین سرعت دونده کمک می‌کنند. معمولا در رقابت‌های سطح بالا دونده‌ها پیسر با سرعت‌های متفاوتی می‌دونده تا دونده‌ها با دویدن پشت سر آنها بتوانند با سرعت هدف خودشان بدوند) بود.

بکله در طول مسابقه، سه نوع موقعیت را تجربه کرد:

• 1.تا جایی که می‌توانست در قسمت چپ پیسر قرار می‌گرفت
• 2.بین مرکز پیسر و چپ‌ترین ناحیه پیسر قرار می‌گرفت
• 3.دقیقا پشت سر پیسر قرار می‌گرفت

محققین با بررسی این سه موقعیت بکله (پشت سر پیسر) متوجه شدند که دویدن پشت سر مرکز دونده پیسر (دقیقا پشت سر ) یا سمت چپ دونده پیسر، بهینه است اما جالب اینجاست، ناحیه بین دو دونده، خیلی به اندازه تنهایی دویدن بهتر نبود !!!.

بسیاری از دونده‌ها دوست دارند حین دویدن، جاده یا پیست جلو رویشان را ببینند اما اینکه فداکاری کنید و عملکرد بهتر را به دیدن منظره بهتر جلویی ترجیح بدهید، قطعا برای عملکردتان مناسب خواهد بود.

اگرچه دویدن پشت سر دونده‌ها هم نیاز به ذهنیت قوی دارد که باید در تمرینات بارها تکرار شود، تا دونده با این استراتژی آشنا و سازگار شود.

محاسبات نشان داد که بکله در این ماراتن به دلیل تکنیک درافتی که به کار برد، 1/91 تا 2/84 درصد انرژی‌اش را توانست ذخیره کند. این مقدار برای یک رقابت سنگینی مانند ماراتن، بسیار زیاد و مهم است.

در واقع این ذخیره انرژی به وی اجازه داد تا در نیمه دوم مسابقه، بتواند با انرژی کافی، سرعتش را بالا ببرد.

اما مزایا و مضرات این نوع تکنیک چه می‌تواند باشد؟

کنیسا بکله در ماراتن برلین 2019

مضرات درافت کردن

درافت‌کردن یا دویدن پشت سر دونده‌ها، یا در کنار (سمت چپ یا راست) آنها، اگر با دقت انجام نشود، می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• احتمال برخورد با دونده جلویی و افتادن (به دلیل رعایت نکردن فاصله مناسب با دونده جلویی)
• تعیین سرعت با دونده جلویی که اگر در سطح توانایی شما نباشد، منجرب به کاهش عملکردتان (و ثبت نتیجه‌ای که دلخواه شما نخواهد بود) در ادامه مسابقه می‌شود.
• اگر در تمرینات، این استراتژی انجام داده نشود، از نظر ذهنی، ندیدن منظره جلویی، شاید برایتان خیلی سخت باشد.

جدای از خطرات احتمالی درافت‌کردن، درافت قطعا به موارد زیر کمک می‌کند به خصوص اگر روز مسابقه یک روز بادی (در جهت مخالف دونده‌ها) باشد!!:

مزایای درافت کردن

• ذخیره انرژی بیشتر در مقایسه با دویدن در جلو مسابقه
• استفاده از این ذخیره انرژی برای عملکرد بهتر
• در دورهای آخر یا کیلومترهای آخر، دونده مخصوصا در رقابت‌های مسافت بالا، می‌تواند با همین ذخیره انرژی برای جلوزدن از بقیه دونده‌ها استفاده کند. البته این استراتژی باید بارها در تمرینات انجام شود، تا دونده بداند که کی باید از بقیه جلو بزند.

جمع بندی

دونده‌های قهرمان معمولا در دوهای اول مسافت‌های نیمه‌استقامت تا استقامت، پشت سر دونده‌های دیگر می‌دوند با سرعتی که طی تمرینات تمرین کرده‌اند و در دورهای آخر، شروع به بالابردن سرعت می‌کنند. این شکلی دویدن، به آنها کمک می‌کند تا زمان زیادی در طول مسابقه، با صرف انرژی کمتری در مقایسه با دویدن در خط جلویی هم‌گام با بقیه بدوند.

در بعضی مسابقات، دونده‌هایی برای تعیین سرعت (پیسر – pacer) به عنوان صف‌شکن!! در جلو حرکت می‌کند که دونده‌ها می‌توانند با دویدن پشت سر آنها از مزایای درافت نیز بهره‌مند شوند. البته این پیسرها معمولا در دورهای نهایی، از مسابقه کنار می‌روند.

منبع: runningmagazine